Ben Olsaydım?

Günümüzde çok da sık kullanmadığımız iki kelimenin buluşması. Birincisini her zaman, her yerde kullanıyoruz ki hiç işe yaradığını sanmıyorum. Nerede hep ‘’ben’’ hep ‘’ben’’ diyen insanlar varsa bana göre oralar problemlerin, huzursuzluğun kol gezdiği yerlerdir.

Bir eğitimci gözüyle baktığımda karşımda hep ‘’benim çocuğum’’ diyen anne - babalar, ‘’ben’’ diyen öğretmenler; doğal olarak da hep ‘’ben’’ diyen öğrenciler görüyorum. Bir süredir bunu ciddi anlamda sorguluyorum. Aslında ilk önce yapmamız gereken şey, kendimizi sorgulamak. Ben ne yapıyorum, nasıl davranıyorum? Ben kelimesini kullanacağımız en anlamlı yer bence. Çünkü:

Değişim bende başlar. Ben değişmezsem değiştiremem. Ancak ben değişirsem çocuklarım, öğrencilerim, arkadaşlarım değişir.

Peki, olabilir mi? Mümkün!

Fark ettim ki öğretmen olarak öğrencilerimizle, anne-baba olarak çocuklarımızla sohbet etmiyoruz. Hep onlara ne yapıp ne yapmayacaklarını söylüyoruz. Hiç onların gözüyle görüp, onların kulağıyla işitip, onların duygularıyla hissetmiyoruz. Yani onun yerine ben çocuk olsaydım ne yapardım? Diyemiyoruz. Çünkü biz her şeyi biliriz ve dünyaya çok aklı başında geldik! Bizler çok şanslıydık, hemencecik her şeyi öğrendik. Çok akıllıydık!

Bu yeni nesil her gün daha kötüye gidiyor. Her yeni gelen daha kötü geliyor. Çünkü onlar başka dünyadan geldi, onların anne ve babaları bizler değiliz, o anne-babaları biz yetiştirmedik?

Aynaya bakmanın zamanıdır. Belki de bizler bir şeyleri eksik yaptık. İyi sayısal, iyi sözel öğrenciler yetiştirirken ‘’empati’’ kurmaktan yoksun doktorlar, öğretmenler yetiştirdik. Ve sonuç, yeni nesil…

Sevgili öğretmenlerim, bizim eserimiz!

Bir yerlerden başlamak lazım. Nereden başlarsak kârdır. Önce değişeceğiz, sonra değiştireceğiz. Önce gelişeceğiz, sonra geliştireceğiz. Nefesimiz yettiğince anlatacağız.

Peki, ne olacak?

Çocuklarımıza, arkadaşımın yerinde ben olsaydım ne yapardım demeyi, ne hissederdim diye düşünmeyi öğreteceğiz.

‘’Ben olsaydım’’ sorgusunu davranış haline getiren bir öğretmen için bu zor olmasa gerek. Çünkü biliyoruz ki çocuk yap denileni değil, gördüğünü uygular. Ben şahsen aklıma kazıdım.

Ben olsaydım = Saygıdır.

Ben olsaydım = Hoşgörüdür.

Ben olsaydım = Empatidir; ki empati kurabilmek en güzel davranış şeklidir. Haydi şimdi, hemen başlayalım!

Atiye Demir