Kabuğunuzu kırmaya var mısınız?

Şöyle diyor Nietzsche:

’’Kendini bulmak başkalarının seninle ilgili ne düşündüklerinden kurtulmaktır.’’

Bu dünyada olup bitenlerin olup bitmemiş gibi olması için ne yapıyorsunuz?

Yapılacak o kadar çok şey varken, yapacak bir şey yok, cümlesini ne kadar çok kullanıyor olduk! Bir de dikkat ederseniz hep şikayet halinde olan insanların ortak özelliğinin kabuğunu kırmamak olduğunu görürsünüz. Kabuğunu kırmak demişken ıstakozların büyüme hikayesini anlatmak isterim:

Denizlerin güzide sakinlerinden ıstakozlar kabuklu canlılardır, bilirsiniz. Istakozlar, kabukları zamanla büyüdükçe bu kabuğa sığmamaya başlar. Kabuğun içinde sıkışan ıstakoz, yoğun bir stres ve acı içindedir. Sonunda denizcilerden ve denizdeki diğer tehlikeli canlılardan korunmak için bir kayanın altına geçerek saklanır ve orada kabuğundan kurtulur, sonra yeniden kabuk üretmeye başlar. Bir süre sonra bu kabuk da ona dar ve sıkışık gelmeye başlayınca bu kabuktan kurtulmak içinde yine aynı şekilde bir kayanın arkasında ondan kurtulur ve yeniden bir kabuk üretir. Istakozlar bu şekilde yaşamlarını devam ettirmektedir. Istakozlar, kabuğundan kurtulma isteği sayesinde büyür ve gelişir, her kabuk değiştirdiğinde biraz daha büyümüştür artık. Onun kabuğundan kurtulmak istemesi tamamen stres altında gelişmiştir. Eğer kabuğundan rahatsızlık duymasaydı ve tüm sıkıntılara rağmen hiç kabuğunu değiştiremeseydi asla büyüyemeyecekti. Kabuğundan duyduğu rahatsızlık onun değişim için tetikleyicisi oldu.

Krizi fırsata çevirmek bizim elimizde olduğunu unutmayalım.

Kabuğunuzu kırmaya var mısınız?

Felsefe Öğretmeni

Melek ATILGAN